Dag 93: Workout van de week: 1260 traptreden
We zijn in Ao Nang, Thailand en na een paar korte nachten is het heerlijk om weer asociaal uit te kunnen slapen. Om 11.00 uur worden we wakker en gaan we na een net zo heerlijke douche op zoek naar een ontbijt/lunch. Op de heenreis spotten we vanuit de bus al een tentje genaamd Lekker. Dat moet wel lekker zijn toch? Hij zit op nog geen 3 minuten lopen vanaf ons hotel en we bestellen een echte Hollandse uitsmijter. Die gaat er goed in.
In de middag huren we een scooter en rijden we in een half uurtje naar de Tiger Cave Tempel. Het is inmiddels half 5 en we willen hier de zonsondergang bekijken. Maar eerst moeten we 1260 treden omhoog. Het is een pittige klim van ruim driekwartier. De treden verschillen onderling ook enorm van elkaar. Waar sommige treden klein zijn, zijn anderen wel 40 cm hoog. Het is dus soms flink klimmen en klauteren en dit wordt morgen sowieso spierpijn in de bovenbenen en kuiten.
Eenmaal boven was het de pittige klim meer dan waard. Het gigantische gouden Boeddhabeeld is heel indrukwekkend. Maar nog indrukwekkender is het uitzicht dat dit punt op 270 meter hoogte biedt. De zonsondergang is echt een van de mooiste die we gezien hebben. De oranje gloed en de contouren van de bergen in de verte zijn zo waanzinnig.
Als de zon dan echt onder is besluiten we als een van de laatsten om naar beneden te gaan. Wederom komen de hoofdlampjes weer goed van pas want het is echt donker. Om ons heen horen we aapjes die in de bomen zijn gekropen voor de nacht. De 1260 treden naar beneden in het donker is niet bepaald een pretje. We zijn blij dat we na 20 minuten (een keer zo snel als naar boven) weer heel beneden aankomen. We scoren een welverdiend diner bij een nightmarket in de buurt en sluiten zo weer een goede dag af!
Dag 94: Tijd voor (weer) een paradijselijk strand
We nemen de boot van Ao Nang naar Railay Beach. Dit strand is alleen te bereiken per lokale longtailboot en het kost ons €5,- p.p. en een kwartiertje varen. Als we het strand in zicht krijgen zeggen we tegen elkaar dat dit echt een van de mooiste stranden is die we tot nu toe hebben gezien. Het strand ligt tussen hoge, steile bergwanden en dit maakt het echt heel indrukwekkend. Het water is blauwer dan blauw en het strand is wit en zo zacht als poedersuiker. Wij gaan ons hier zeker vermaken vandaag!
De temperatuur van de zee voelt als een warm bad waar je in stapt. Echt perfect! Er is op Railay Beach niet heel veel meer te doen dan dobberen in de bizar blauwe zee en bakken op het strand. En dus wisselen we deze twee met elkaar af tot we er zat van zijn.
Waar we in de ochtend een van de weinigen op het strand waren, begint het in de middag echt vol te lopen. Met om de meter een handdoekje is het paradijselijke er voor ons wel af en dus nemen we de boot terug naar Ao Nang. We sluiten een stranddagje lekker af met een Thaise maaltijd en als dessert de lokale specialiteit: een pannenkoek met Nutella.
Dag 95: Eilandhoppen
We gaan vandaag mee met een tour langs een aantal eilandjes in de buurt. Het doel van deze tour is Hong Island en dan met name het uitzichtpunt bovenop dit eilandje. Maar voor we daar aankomen maken we een aantal leuke stops. We beginnen met een snorkelspot op een verlaten eilandje. Hier vermaken we ons altijd prima mee! Maar Robert is zijn lenzen vergeten en dus is de zee één grote blauwe waas voor hem (handige Harry is het). Lisanne daarentegen spot weer een hele verscheidenheid aan visjes!
De volgende stop is een blue lagoon. We mogen hier niet zwemmen, want de tourgids is bang voor de mantaroggen die hier bij laag water zwemmen. We spotten ze helaas niet… Wel moeten we verplicht van de tourgids een foto maken. Gestructureerd laat ze iedereen een voor een plaatsnemen op de voorkant van de boot. Ze geeft een paar aanwijzingen over goede houdingen en leuke poses (1: lachen, 2: peace, 3: hartje maken). En zo heeft iedereen een setje leuke foto’s voor thuis.
Eenmaal aangekomen op Hong Island, waar we 2 uur te spenderen hebben, beginnen we direct aan de klim. Het is bloedheet vandaag en laten wij nou net op het allerheetste moment van de dag beginnen aan een pittige klim. Op een informatiebord lezen wij tussen alle Thaise regels door alleen 45 min. Vol goede moed beginnen we. De flessen water die we drinken worden er vrijwel direct weer uitgezweet. Maar, na 12 minuten komen we al aan op de top, dat is even een meevaller. Waarschijnlijk bedoelde het bord dat dit uitstapje in totaal 45 minuten duurt. Bovenop is 0,0 schaduw en we verbranden letterlijk waar we bij staan.
We maken snel een paar foto’s, want het uitzicht is waanzinnig! We zien allemaal kleine, groene eilandjes uit het blauwe water springen en het zicht op het strand en de baai vanaf deze hoogte is zo onwerkelijk. Het water lijkt zo blauw en het strand zo wit dat dit wel gefotoshopt lijkt. We klimmen snel weer naar beneden en nemen dankbaar een verfrissende duik in de zee. Lisanne snorkelt nog even en dan moeten we helaas alweer terug naar de boot. Hier zouden we ons wel de hele dag kunnen vermaken.
Morgen reizen we verder naar het zuiden, waar we alleen een noodzakelijke overnachting hebben in Satun. En dus was dit de laatste keer sightseeing in Thailand. Wat een heerlijke afsluiter. We eten weer een lekkere Thaise maaltijd en het is tijd om onze tassen weer te pakken.
Dag 96 & 97: Op naar Maleisië!
We beginnen vandaag aan onze niet-toeristische route naar Maleisië. Ons doel: zo goedkoop mogelijk naar Langkawi. In Ao Nang hebben we al een aantal opties bekeken maar deze waren allemaal enorm duur. Vanuit Ao Nang kunnen we namelijk met de boot naar Langkawi via het eiland Koh Lipe. Dit zou ons in totaal €155,- kosten voor 2 personen. Wij besluiten dat het wel goedkoper moet kunnen maar we vinden helemaal niets hierover op Google. En dus besluiten we zelf deze optie maar uit te gaan vinden.
In de ochtend nemen we om 09.00 uur de lokale bus naar Krabi Bus Terminal. Dit kost ons een uurtje en eenmaal aangekomen bij de Bus Terminal gaan we op zoek naar een bus die naar Satun gaat. We hadden verwacht onderweg nog een keer te moeten overstappen, maar er gaat dus gewoon een rechtstreekse bus naar Satun (geluksmomentje!). De bus is super comfortabel en we hebben gunstige plekken voorin de bus. Als we rondkijken zien we dat, op 1 na, er alleen maar locals in de bus zitten. De andere toerist is toevallig ook een Nederlander die op zoek is naar een goedkope route naar Langkawi, we blijven Hollanders he haha! We vertrekken om 11.00 uur en komen om 17.00 uur aan in Satun.
Er is weinig te beleven en dus gaan we, na gesetteld te zijn op onze kamer, direct avondeten. Naast ons hotel zit het enige restaurant dat goede beoordelingen heeft. En dus sluiten we daar onze laatste avond in Thailand af.
De volgende dag staat er een taxi voor ons klaar die de eigenaresse heeft geregeld. Naast taxichauffeur is deze beste man ook nog eens eigenaar van een bootticket shop en een tourbedrijf. Een druk bezet man dus. Maar dit zorgt ervoor dat hij onze tickets voor de boot al klaar heeft liggen en we hoeven verder niets te doen. Hij geeft aan dat de boot minimaal een uur vertraagd is doordat het nog steeds laag water is. De tijd kruipt voorbij en uiteindelijk vertrekken we ruim 2,5 uur later dan gepland.
De boot was, op een handje locals na, zo goed als leeg. Na twee uur op de varende vrieskist (dit was de koudste ooit) komen we aan op Langkawi. De immigratie gaat hier boven verwachting soepel. Even lachen en we krijgen een stempel in ons paspoort. Welkom in Maleisië! Het is hier een uur later dan in Thailand en dus is het tijdsverschil nu 7 uur met Nederland. We gaan eerst naar een shoppingmall om een simkaartje te regelen. Maar hebben geen succes. We zijn moe, hebben honger en komen op precies het juiste moment langs een McDonalds. En dus lunchen/dineren we bij dit fantastische Amerikaanse bedrijf. Hierna doen we intrede in ons klein, maar fijn appartement en is het mooi geweest voor vandaag.
Ondanks de vertraging is onze niet-toeristische route aardig goed uitgevallen. In plaats van €155,- zijn we in totaal slechts €36,- kwijt. En dus een flinke besparing van bijna €120. Het was het dus helemaal waard wat ons betreft!
Dag 98: Welkom in Maleisië!
Het eerste nieuwe land van 2023 is een feit. Maleisië stond hoog op ons lijstje en we zijn er dan nu toch echt! We kijken vooral uit naar het eten en specifiek de Roti Canai. Het is een Maleisisch gerecht dat we al veel op Bali hebben gegeten. Het is echt een van de dingen waar we nog van watertanden als we weer in Nederland zijn. En dus gaan we op zoek.
We spotten via Google een tentje dat er bekend om staat. We lopen vijf minuten, nemen plaats en bestellen verwachtingsvol 2 verschillende Roti’s. De man zegt nee-schuddend “no have” en wijst naar een papiertje aan de voorkant van het restaurantje waarop staat “Roti Canai finished”. We kijken hem teleurgesteld aan en bestellen noodgedwongen iets anders. Roti Canai is schijnbaar een typisch ontbijtgerecht hier en niet meer te krijgen na 11.00 uur. Het is deeg dat wordt gebakken op een plaat met ingrediënten naar keuze. Morgen moeten we maar iets eerder op zoek gaan.
We huren een scooter en op dit soort momenten is het erg handig dat Lisanne Indonesisch spreekt. Eerst wacht ze altijd even af wat de verkopers onderling tegen elkaar zeggen en dan tijdens het onderhandelen gaat ze moeiteloos over in het Indonesisch. Het werkt vaak om iets van de prijs af te krijgen, en dat lukt ook nu. Indonesisch lijkt bijna 1-op-1 op Maleisisch. Sommige uitspraken en woorden zijn anders, maar grotendeels is het hetzelfde. En dat komt dus nu weer goed van pas.
Met de scooter rijden we naar de andere kant van het eiland, waar we uitkomen op een fantastisch strandje. We huren twee bedjes en relaxen hier een aantal uren. We gaan pas weg als we honger krijgen en nemen een late lunch een paar km’s verderop. We lunchen met Mee Goreng (bami) en voor nog geen €3,50 hebben we twee goede borden bami en 2 drankjes. Wat een heerlijk eiland is Langkawi.
Dag 99: We zoeken het hoger op
Het is onze laatste dag op Langkawi en we gaan iets leuks doen vandaag. We zoeken eerst een tentje voor een ontbijt met Roti Canai, en we hebben geluk. We bestellen meerdere rondes (ze kosten maar €0,40 per stuk) en proberen diverse smaken uit. We eten ze met ei, met ui, de zoete variant en de basic versie. Een goed begin van de dag.
Hierna rijden we in 30 minuten naar de Skybridge. Het is de langste hangbrug ter wereld (125 meter lang) en is gebouwd op 660 meter boven de zeespiegel. Maar, voor we bij deze Skybridge zijn, moeten we de steilste kabelbaan ter wereld trotseren. Tijdens een rit van ruim 10 minuten en 1,7 kilometer kijken we uit over een van de oudste delen van Zuidoost-Azië. De rots waar we overheen zweven is meer dan 550 miljoen (!!!) jaar oud en we hebben een fantastisch uitzicht over de jungle en de zee. Het laatste stuk is echt zweethandjes materiaal, want deze gaat inderdaad belachelijk steil omhoog. We stappen uit op het tussenstation. Hier hebben we 360 graden uitzicht over het landschap om ons heen.
We stappen weer in en laten ons naar het volgende station brengen. We zijn nu op het hoogste punt en hebben uitzicht op de brug. Het laatste stuk leggen we per voet af en na 10 minuten trap op en trap af komen we aan op de beroemde hangbrug. De brug gemaakt van staal bungelt tussen twee bergtoppen. Het beweegt een beetje en als je naar beneden kijkt is het net alsof je naar een foto staart. Het is heel onwerkelijk. De brug is hier ooit in delen per helikopter heengevlogen omdat het onmogelijk is de brug op een andere manier te vervoeren naar deze hoogte. Een bijzondere, en leuke attractie om te bezoeken.
Eenmaal weer met beide benen op de grond lopen we terug naar onze scooter. Maar plots zien we een hele groep Dusky Leaf aapjes (brillangoerapen). Deze zijn te herkennen aan de witte ringen rond hun ogen en dit zorgt voor een schattig gezichtje. We zien zelfs een klein, oranje baby-aapje en leren dat jonge brillangoerapen oranje zijn. Langzaam verkleuren ze naar blauw-grijs. Een local komt bij ons staan en begint ze wat brood te voeren. Hij vraagt of Lisanne ze ook wil voeren en dat wil ze uiteraard. De hele zwerm apen komt direct op haar afgestormd. Het zijn heel slimme, en welgemanierde apen. Want (de meesten) nemen het brood rustig uit je handen en zijn totaal niet brutaal.
Na een leuke 20 minuten met de aapjes scooteren we verder naar een waterval. De Telaga Tujuh watervallen, ofwel de waterval met 7 niveaus. We lopen 600 treden omhoog (vergeleken bij de 1260 traptreden van de Tiger Cave Tempel zijn vrijwel alle trappen peanuts voor ons) en komen uit bij de top. We staan nu op een rots van 550 miljoen jaar oud. 550 miljoen jaar. Bizar toch? We kunnen ons niet voorstellen dat er iets is dat zo oud kan zijn. We genieten even van het uitzicht en gaan dan naar het onderste niveau. Vanaf hier kunnen we omhoogkijken, maar omdat het geen regenseizoen is, is de waterval niet op haar mooist. En dus besluiten we weer terug te scooteren.
We willen een paar biertjes scoren maar dit blijkt lastiger dan gedacht. Bij geen enkele supermarkt verkopen ze bier. Dat komt omdat het een Islamitisch land is en alcohol verboden. Uiteindelijk (na tips online te hebben gezocht) vinden we een paar Heineken biertjes. We gaan naar het strand en genieten van het uitzicht en onze laatste avond op Langkawi.
Dag 100: Op naar George Town
Dag 100 op reis. Zo onwerkelijk om dit te kunnen zeggen. Het voelt nog als de dag van gisteren dat we op het vliegtuig zaten naar Dubai. De tijd vliegt maar de laatste tijd lijkt hij wel erg snel te gaan.
We zetten de wekker vroeg, want onze boot gaat om 08.00 uur naar het vaste land van Maleisië. We moeten minimaal nog een half uur rijden naar de pier en dus zoeken we om 07.00 uur een taxi via Grab. Eenmaal op de pier spotten we nog een neushoornvogel. Hier zijn we de afgelopen dagen naar op zoek geweest maar wisten we maar niet te spotten. En nu, net voor vertrek, komt er één pal voor onze neus zitten. Wat een prachtig en indrukwekkend beest. We varen weer 2 uurtjes in een drijvende vrieskist en komen aan in Kuala Kedah. Hier nemen we een taxi naar Alor Setar, waar we vervolgens de trein nemen naar Buttersworth. Uiteindelijk nemen we in Buttersworth weer een ferry naar Georgetown. In Georgetown nemen we een taxi naar ons hostel. Het is een hele reis geweest per boot, taxi, trein, boot en taxi.
Niet geheel ontoevallig checken we in in een hostel waar maar liefst 5 katten zijn. En een konijn en schildpad. De katten komen gezellig buurten op de kamer en het voelt helemaal als thuis. Het was erg verleidelijk om even te gaan slapen na de lange reis maar we besluiten onszelf uit bed te slepen en nog even de stad te gaan verkennen. Georgetown is een mix van culturen. Maleisiërs, Chinezen en Indiërs zijn hier jaren geleden samengekomen en sindsdien is het een ware mengelmoes van smaken en culturen geworden. We lopen via Chinatown naar Little India waar we op een Nieuwjaars-ceremonie stuiten. Waar de Chinezen aankomende week het Chinese New Year gaan vieren, hebben de Indiërs hun nieuwjaar 2 dagen geleden gevierd. En dat feest is nog in volle gang.
We lopen verder naar de Chew Jetty, waar Chinese immigranten zich hebben gevestigd lang geleden. Er zijn in totaal 6 pieren met verschillende Clan Jetties. Op elke pier heeft zich vroeger een andere “clan” Chinezen gevestigd. En dat is tot op de dag van vandaag nog steeds zo. Omdat de huizen in het water op palen gebouwd zijn, wonen ze officieel niet aan land en hoeven ze geen belasting te betalen. Tegenwoordig is het meer een toeristenattractie geworden dan echt nog authentiek. Maar het is leuk om zo een inkijkje te krijgen in deze huisjes.
We sluiten de avond af bij de Brick, een restaurantje met een Duitse eigenaresse en haar Maleisische man. We eten heerlijk en kletsen daarna nog een lange tijd met ze. Eenmaal terug in ons hostel is de gezamenlijke benedenverdieping gevuld met andere toeristen die nog even met de katten spelen. We sluiten ons erbij aan en zo sluiten we onze eerste dag in Georgetown, Penang weer af.
