Dag 62: Laatste dag in Vietnam
Op onze laatste dag in Ho Chi Minh City – Vietnam hebben we weinig op de planning staan. We brengen een bezoekje aan het indrukwekkende postkantoor, dat ook zonder post te versturen zeker een bezoekje waard is. Wij versturen een aantal Kerstkaartjes naar familie en struinen verder. We hebben niet heel veel zin om nog van alles te gaan doen en ook de bezienswaardigheden in Ho Chi Minh City beginnen op te raken. Lisanne zoekt een leuk cafeetje uit waar ze minimaal 1000 verschillende spelletjes hebben. We bestellen een bakje koffie en spelen de hele middag Ticket To Ride, net als onze zondagen thuis.
Er komen waarschijnlijk niet zo vaak buitenlanders in dit cafeetje want de eigenaar vraagt of hij een paar foto’s van ons mag maken. Dit werd uiteindelijk een hele fotoshoot van minimaal 50 foto’s waarop wij een spelletje spelen. We vragen ons af op welke website we straks te bewonderen zijn.
In de avond bestellen we onze laatste Vietnamese maaltijd en blikken we terug op Vietnam. Het blijft nog steeds gek om een land weer te verlaten waar je zoveel herinneringen hebt gemaakt. Aan de ene kant hebben we zin om verder te reizen maar aan de andere kant weet je niet of en wanneer je terugkomt. Vietnam was voor ons in ieder geval een land van uitersten. We hebben hier de allermooiste natuur ooit gezien (de motortocht door Ha Giang en de cruise door Halong Bay) maar ook de meest onvriendelijke mensen gezien. De mensen in Vietnam zijn hard en niet bepaald vriendelijk in vergelijking met de landen waar we hiervoor waren. Dat zorgde soms voor gemengde gevoelens. In de avond is het tijd om onze backpacks weer vertrekklaar te maken want morgen gaan we naar land nummer 5 van onze reis: Cambodja!
Dag 63: Op naar Cambodja
We reizen vandaag per bus van Ho Chi Minh City naar Phnom Penh. Na een aantal twijfelachtige recensies te hebben gelezen over de (soms corrupte) grensovergang hebben we een iets duurdere busmaatschappij gekozen die ons alles uit handen neemt qua visum. Voor het eerst tijdens onze reis verloopt een busreis zoals gepland en boven verwachting soepel. We hoeven zelf niets te doen, alles wordt geregeld. Vanaf het moment dat we Vietnam verlaten tot en met we een visum krijgen voor Cambodja. Heerlijk, geen stress over of we het land in mogen. We beginnen busreizen straks nog leuk te vinden ook.
Om 17.00 uur komen we aan in Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja. We zien direct wat een contrast er in deze stad heerst. De moderne wolkenkrabbers die tussen de oude Cambodjaanse huizen omhoogschieten is een bijzonder gezicht. En overal waar we kijken wordt gebouwd.
In de avond zoeken we een plausibel tentje om te gaan eten. Hierin is Google Maps altijd onze beste vriend. Makkelijk even de recensies checken en je bent weer een stukje meer verzekerd tegen een mogelijke voedselvergiftiging. En ook nu nemen we plaats bij een tentje dat op Google een aardige score heeft. We bestellen ons eten en na zo’n reisdag hebben we berehonger. Na een paar gretige happen stuit Lisanne plots op iets ongewoons in haar gerecht. Ze vist er een kakkerlak uit. In een klap is onze eetlust verdwenen. Nu zijn we aardig gewend geraakt aan het vissen van vliegjes of mieren uit ons eten en daar doen we tegenwoordig niet meer moeilijk over. Maar een kakkerlak gaat ons toch iets te ver. Getverdemme. We laten ons eten staan en de vrouw verontschuldigt zich duizendmaal. Het kan gebeuren, dat snappen we. Het is gewoon even dikke pech.
En dus gaan we op zoek naar een supermarkt. We willen voor veilig gaan en kopen een verse stokbrood en pakje Gouda kaas. Wat gaat er na zo’n ervaring nou beter in dan een stokbroodje kaas? Het was echt heerlijk!
Dag 64: Een heftige dag in Phnom Penh
We gaan vandaag twee heftige “bezienswaardigheden” bezoeken. De Cambodjaanse genocide vond vrij recent plaats en in die tijd is een groot deel van de bevolking op gruwelijke wijze uitgeroeid. Op diverse websites lezen we dat ze aanraden de gevangenis en de killing fields op één dag te bezoeken. Het is zo heftig dat twee dagen een beetje too much kan zijn.
We gaan per tuktuk naar de Tuol Sleng Genocide Museum (ookwel S21 genoemd). Deze plek was vroeger een school en zo ziet het er op het eerste oog ook uit. Een aantal blokken met meerdere verdiepingen verdeeld in klaslokalen. Maar deze plek werd tijdens het regime van Pol Pot tot een uiterst geheim centrum omgetoverd. Dictator Pol Pot streefde naar een communistische landbouwstaat. Alle inwoners werden verdreven vanuit de steden en naar het platteland gestuurd om te werken. Iedereen die niet in het ideaalbeeld van Pol Pot’s samenleving paste werd naar S21 gebracht. En dat waren voornamelijk mensen die hadden gestudeerd, politici, leraren of simpelweg omdat je een bril droeg (volgens hem ook een teken van intellectualiteit).
Het museum is nog in exact dezelfde staat als hoe het is achtergelaten. En dus zie je de ijzeren bedden waarop de gevangenen sliepen en de bloedspetters op het hout. We luisteren een audiotour waarin precies wordt verteld hoe het er hier aan toe ging. De gevangenen werden gedwongen om een bekentenis te schrijven van een (niet gepleegde) misdaad. Vaak was dit dat ze bijvoorbeeld spionnen waren van de CIA of samenwerkten met de overheid. Velen wisten niet eens wat de CIA was. Ze werden net zo lang (op de meest gruwelijke wijze) gemarteld tot ze precies de bekentenis hadden geschreven zoals Pol Pot het wilde. Het museum laat foto’s zien van toegetakelde gevangenen en de beelden zijn echt te gruwelijk. In totale stilte lopen we door de klaslokalen die dienst deden als cellen en martelkamers.
Na een goedgekeurde bekentenis van een misdaad die ze niet hadden gepleegd werd de gevangene overbracht naar Choeng Ek, ookwel de “Killing Fields” genoemd. Pol Pot hield alle dossiers bij van de gevangenen en de bekentenissen die ze hadden geschreven. Zo had hij per gevangene een “legitieme” reden om ze te verplaatsen naar de Killing Fields. Zoals de naam al doet vermoeden was dit voor iedereen het eindstation. Eén voor één werden ze geëxecuteerd. Mannen, vrouwen en kinderen. Maar omdat kogels destijds te duur waren gebeurde dit op de meest wrede manieren. Ze werden doodgeslagen met ijzeren staven, hakbijlen of kelen werden doorgezaagd. De lichamen werden vervolgens gedumpt in massagraven die we bij een bezoekje aan deze Killing Fields kunnen zien. Als we goed om ons heen kijken zien we soms stukjes kleding of botten de grond uit steken. Door de regenval en het groeien van de bomen komen de overblijfselen langzaamaan naar boven.
Het einde van de tour over de Killing Fields is een bezoek aan het gedenkmonument. Maar ook deze is heftig en confronterend. 9.000 schedels van opgegraven slachtoffers staren je aan. Ze hebben stickertjes voor mannen, vrouwen en kinderen. Ook wordt er uitgelegd hoe je kan zien hoe iemand is omgekomen (een gat in de schedel duidt bijvoorbeeld op een metalen staaf).
Wij moesten na het bezoeken van deze twee heftige locaties echt even bijkomen. De audiotour vertelt de verhalen van het martelen en executeren tot in detail en er wordt niks achterwege gelaten. Ook werd tot in detail uitgelegd hoe bijvoorbeeld baby’s en jonge kinderen geëxecuteerd werden. Ook de foto’s die te zien zijn in het museum zijn niet geblurd en je ziet veel verminkte slachtoffers.
Dag 65: Een dagje bijkomen van alle heftigheden
We zijn blij dat we gisteren alle heftigheden hebben gehad. Het zijn echt plekken die je moet bezoeken als je in Cambodja bent. Een kwart van de gehele bevolking is uitgemoord en dit vond nauwelijks 40 jaar geleden plaats. Iedereen die je tegenkomt heeft er dus mee te maken. Of hij/zij heeft het zelf meegemaakt of zijn/haar ouders. En dat voelt nog zo dichtbij. De populatie ging van 8 miljoen naar 6 miljoen inwoners. 2 miljoen mensen zijn uitgemoord onder het regime van Pol Pot. We merken ook dat de Cambodjanen enorm dankbaar zijn dat we deze plekken bezoeken en dat we respect betuigen.
Vandaag hebben we niets op de planning staan en dat is heerlijk. We besluiten er weer een regeldagje van te maken. We moeten een aantal bussen en accommodaties boeken voor de komende tijd. Een hele dag spenderen we aan het uitzoeken van transport, hotels en de reisplanning op orde brengen. We hebben alles vastgelegd voor de komende drie weken en dat is wel lekker. We hoeven even niks meer te regelen de komende tijd. In de avond besluiten we onszelf te trakteren op een heerlijke Franse borrelplank met een goed glas wijn.
In Phnom Penh wemelt het van de hippe Franse restaurantjes. Dit hadden we echt niet verwacht bij Cambodja. Het goede glas wijn smaakt naar meer en we besluiten twee verschillende skybars te bezoeken. Wat een goede skyline heeft Phnom Penh. Ook dit hadden we nooit verwacht! We sluiten onze laatste avond in Phnom Penh proostend met een fantastisch uitzicht af. Morgen reizen we alweer verder naar Siem Reap.
Dag 66 & 67: De tempels van Ankor
Als we met de bus aankomen in Siem Reap komt er gigantische wervelwind aan tuktuk-chauffeurs op ons afstormen. Het is nog 20 minuten rijden naar het centrum en ze willen ons allemaal wel brengen. Uiteindelijk valt ons een vrouw op. Ze geeft ons een goede prijs en we besluiten met haar mee te gaan.
Wie Cambodja zegt, zegt natuurlijk ook Angkor Wat. En dus gaan we de komende twee dagen tempelhoppen. Angkor Wat is de naam van de grootste tempel op het gigantische complex genaamd Angkor. Het totale tempelcomplex telt 5.000 voetbalvelden. En daarmee is het het grootste religieuze monument ter wereld. De afstanden tussen de tempels is vrij groot en dus wordt ons aangeraden om een tuktuk-chauffeur voor twee dagen te boeken die ons langs alle tempels rijdt. We bellen Py op (de chauffeuse die ons van het busstation haalde) en ze wil ons dolgraag rondrijden door Angkor.
De volgende ochtend worden we netjes om 09.00 uur opgehaald door Py. Ze is helemaal enthousiast dat we met haar op pad gaan en ze bedankt ons duizendmaal om voor haar te kiezen. Vandaag rijden we de “big circuit” en bezoeken we 5 tempels. Morgen doen we de “small circuit” en bezoeken we 3 tempels waaronder de moeder der tempels Angkor Wat tijdens de zonsopkomst.
De vijf tempels zijn allemaal stuk voor stuk anders en zo indrukwekkend om te zien. Hoe ze dit bijna 1.000 jaar geleden konden bouwen blijft een groot vraagteken. We kijken onze ogen uit en blijven foto’s maken. Het is echt waanzinnig! Na een paar uur slenteren door de 5 verschillende tempels brengt Py ons terug. Ze vertelde vandaag dat ze (zoals wij al dachten) de enige vrouw is die hier op een tuktuk rijdt. Ze doet dit omdat haar kinderen studeren en ze dit zo kan bekostigen.
In de middag lunchen we lekker uitgebreid en de rest van de dag komen we niet meer van het bedje aan het zwembad af. Het was een geslaagde eerste dag van onze tempeltour.
Dag 68: Vroeg opstaan
De wekker gaat om 04.00 uur (!!!). We worden namelijk om 04.45 uur opgehaald door Py voor de zonsopkomst bij de moedertempel Angkor Wat. We zijn gewaarschuwd voor drukte maar het valt ons echt ontzettend mee. Misschien komt het door de ontbrekende welbekende tourbussen vol met Chinezen, die tot nu nog niet het land uit mogen vanwege Covid.
We kiezen een mooi plekje uit voor de zonsopkomst bij de tempel Ankor Wat. Helaas slaagt de zon er niet in om door de bewolking heen te komen en dus is het niet de spectaculaire zonsopkomst zoals we hoopten. Maar het uitzicht op de tempel en de tempel zelf was het vroege opstaan meer dan waard. Wat een gigantisch bouwwerk is dit zeg.
Na Angkor Wat staan er nog 2 tempels op de planning. De Bayon tempels, die versierd is met heel veel lachende gezichten. En als laatste de tempel waar Robert het meeste naar uit heeft gekeken: Ta Promh. Ook wel beter bekend als de Tomb Raider tempel. Op deze plek werd de film opgenomen en dit was de inspiratie voor het gelijknamige computerspelletje. Deze tempel is in exact dezelfde staat gelaten als waarin het is aangetroffen jaren geleden. Compleet overwoekerd door de jungle. Gigantische bomen en de wortels groeien door, over en tussen de tempels door. De natuur heeft hier eeuwenlang haar eigen weg kunnen gaan en dat is echt heel gaaf om te zien!
Om 11.00 uur zit onze tweede dag tempels kijken erop. En daar zijn we wel blij om, want we zijn compleet gesloopt. Twee dagen van ruim 6 uur door tempels struinen in de bloedhitte eist zijn tol. We bedanken Py voor de afgelopen twee dagen. Ze heeft onze tempeltour een stukje gezelliger gemaakt! Uiteraard maken we nog een fotootje met de tuktuk en dan vragen we of ze ons terug naar het hotel kan rijden. We halen een ontbijtje en besluiten een aantal uurtjes slaap in te halen. De rest van de middag chillen we aan het zwembad en daar komen we dan ook niet meer weg.
Dag 69 & 70: Weer “thuiskomen” in Thailand!
Ons verblijf in Cambodja was kort maar krachtig. Dit komt omdat we al andere plannen hebben voor Kerst en Oud en Nieuw. We moeten op 22 december op een eilandje in Zuid-Thailand zijn. En omdat Cambodja voor ons, vanuit Vietnam, op de route lag besloten we het direct mee te pakken. We zijn, ondanks ons korte verblijf, wel enorm onder de indruk van het land. Bizar wat voor gruwelijkheden hier dik 40 jaar geleden nog plaatsvonden. En we hebben bewondering voor hoe de mensen hier met de geschiedenis om gaan.
We gaan vandaag met de bus naar Bangkok. Een (voor ons doen) vrij kort ritje van 5 uur. Maar door de grensovergang, die toch ruim 2 uur in beslag neemt, zijn we alsnog de hele dag onderweg. Verder verloopt de reis bijzonder voorspoedig en tegen 19.00 uur komen we aan in Bangkok. De tweede keer in deze wereldstad tijdens onze reis. We voelen ons direct weer thuis en het is ook wel leuk om weer op een bekende plek te komen. We weten precies wat we kunnen verwachten, wat we willen eten en waar we heen willen.
We droppen onze spullen in het hotel en scoren direct een tosti bij de 7-eleven. Die hebben we wel gemist! Daarna doen we een rondje streetfood en over de markt. We doen een ritje in een tuktuk en eindigen de avond bij de bekende backpackersstraat Khao San Road. Het is echt heerlijk om weer in Bangkok te zijn!
De dag erna doen we niet veel meer dan shoppen en eten. Zo gaan we naar de Decathlon (ideaal dat ze die hier hebben!) en we kopen hier onder andere een snorkelsetje. Ook gaan we op zoek naar onderdelen voor onze GoPro die we straks nodig hebben om onderwater te kunnen filmen. Verder lopen we blindelings naar ons favoriete restaurantje en genieten we van deze wereldstad.
Ook regelen we nog iets praktisch. We zeulen vanaf Hoi An (in Vietnam) al 2 extra tassen met ons mee. Hier zit de kleding in die we lieten maken en een aantal souvenirtjes. Eindelijk is het tijd om dit pakket naar Nederland te verschepen. In Vietnam en Cambodja was dit mega duur. We schrokken wel even van de kilo’s. Uiteindelijk hebben we 15,5 kilo verzameld om te verzenden. Dat pakketje gaat dus op de boot naar Nederland. We vragen ons af wat eerder thuis is, het pakketje of wij.
Morgen hebben we nog een laatste dag in Bangkok en daarna reizen we verder. Eindelijk (en hier hebben we lang op gewacht) staat er strand, zee en zon op de planning! We hebben tijdens onze reis nog geen strand gezien en dus wordt het hoog tijd.