Het is eventjes geleden. Onze laatste twee weken zijn namelijk enorm hectisch geweest en we vliegen van hot naar her. Er is zoveel gebeurd en onze reis naar de bestemming waar we nu zijn was een bumpy ride. Maar daarover meer in de blogs die nog zullen volgen. We gaan ons best doen om bij te komen met onze reisverslagen. Daarvoor moeten we eerst terug naar dag 26 van onze wereldreis, in Laos. Dit wordt een blog vol met (letterlijke) hoogtepunten
Dag 26: Van Vientiane naar Vang Vieng
Twee dagen geleden begonnen we onze reis door Laos in Vientiane, de hoofdstad. Het is tijd om verder naar het Noorden te reizen. Wij gaan vanuit midden Laos schuin omhoog en volgen daarmee de route richting Vietnam. Maar voor we daar zijn hebben we gelukkig nog alle tijd in Laos. Wij reizen verder naar Vang Vieng. Deze plek stond tot een aantal jaren geleden bekend als dé feestbestemming van het land. Hier kon je namelijk de populaire activiteit “tuben” doen. In een oude vrachtwagenband over de rivier dobberen terwijl je om de paar honderd meter door de bars aan de zijkant naar binnen gehengeld wordt en je daar een paar biertjes kan wegtikken. Het resultaat? Een rivier vol dronken backpackers met veelste harde stroming en de nodige rotspartijen. Door de vele dodelijke ongelukken is alcoholgebruik op de rivier verboden geworden en sindsdien is Vang Vien een stuk rustiger geworden en juist gewaardeerd voor haar prachtige natuur eromheen.
Wij zetten netjes de wekker en staan om 08.30 uur paraat voor onze pick up naar Vang Vieng. Uiteindelijk vertrekken we om 11.00 uur. Geduld is wederom een schone zaak. Na 20 minuten rijden (met een chauffeur die constant aan het bellen en appen is) wordt de bus stilgezet en zegt de chauffeur: “change!”. We kijken de 3 medepassagiers warrig aan en voor we het weten liggen onze tassen op straat en worden we met z’n 5-en in een andere minivan gedrukt. Waar dat goed voor is weten we niet, als we maar in Vang Vieng uitkomen. Langzamerhand zien we het landschap steeds meer veranderen. Steeds meer heuvels en uiteindelijk metershoge karstgebergte zien we voorbijkomen. Een paar uur later komen we aan in Vang Vieng.
We zien direct een groot verschil met Vientiane, de hoofdstad. Waar de stad erg goed ontwikkeld was zijn hier de wegen barslecht. Gigantische gaten in het asfalt (als er überhaupt al asfalt ligt). Want zo gauw je van de hoofdweg af gaat zijn er alleen maar zandwegen. Vanuit onze hotelkamer is het uitzicht al zo indrukwekkend dat we direct besluiten een rondje met de scooter te rijden. Via bruggen van houten planken (waarbij je een schietgebedje doet als je eroverheen rijdt) banen we ons een weg via de onverharde wegen richting de bergen. Het is echt indrukwekkend. Zoiets hebben we allebei nog nooit gezien. Na iedere bocht stopten we om weer een nieuwe foto te maken en elke keer was het weer nog mooier.
We krijgen ook een eerste indruk van het leven van de locals in de kleine dorpen. Het leven lijkt hier zo eenvoudig. Aan het eind van de middag zien we overal mannen van het land af komen. Velen besturen een zelf gefabriceerde landbouwmachine en rijden naar huis. Anderen verzamelen hun stoet koeien en lopen terug naar het dorp. Het lijkt alsof elke man op het land werk. Iets anders is geen optie in de village. Het heeft iets simpels maar is toch ook heel indrukwekkend om te zien.
Maar al gauw is het 5 uur geweest en het wordt hier om 6 uur donker. En in het donker wil je niet over deze onverharde paden rijden. We reden richting de grote weg en volgens Google konden wij hierop vanaf dit onverharde pad. Toen we daar eenmaal aankwamen zagen we inderdaad de snelweg onder ons lopen maar geen mogelijkheid om erop te komen. Vanaf daar zou het 8 minuten rijden naar het hotel zijn via de snelweg. Als we de landwegen zouden volgen zou het nog minimaal 30 minuten duren. En dan is het allang donker. Daarbij zijn de landwegen natuurlijk niet verlicht. We vroegen een local en hij wees ons de snelste weg terug naar Vang Vieng. Met zaklampen van onze mobiel probeerden we het pad te volgen (het scooterlicht werkte niet). Want na 6 uur is het ook echt pikkedonker. Nergens licht en dan zijn deze wegen verschrikkelijk. Uiteindelijk waren we heel erg blij dat we zonder kleerscheuren aankwamen in het hotel.
Helemaal onder de indruk van de mooie omgeving hier gaan we vanavond uiteten! We zijn vandaag 6 jaar samen en dat vraagt natuurlijk wel iets meer dan het lokale tentje om de hoek. En dus gaan we naar een Korean Hotpot en BBQ tentje. Je krijgt een soort grill op tafel en kiest wat voor vlees je wil, dit grill je dan zelf. De hotpot is een ketel met bouillon en hierin kun je ook je vlees, vis en groenten garen. Een soort Aziatische combinatie van gourmetten en fonduen. We proosten op alle mooie reizen die we samen nog mogen gaan maken. Het was een goede eerste dag in Vang Vieng!
Dag 27: On top of the world!
We doen vandaag de West Vang Vieng Loop. Een rondje dat je per scooter kan afleggen waarbij je langs een aantal hoogtepunten komt. Voor ons de Blue Lagoons en het Viewpoint.
We stoppen in totaal bij 3 verschillende Blue Lagoons en het water van de een is nog blauwer dan de ander. Onze favoriet is Blue Lagoon nummer 2, waar we heerlijk een paar uurtjes vertoeven met een biertje en genieten van het water.
Naast de Blue Lagoons is het rijden zelf ook al een belevenis. De enorme gaten in de wegen zorgen ervoor dat we goed wakker worden geschud. Maar het uitzicht maakt veel goed. Iedere kilometer wordt het nog mooier en we blijven maar foto’s maken. We passeren kleine dorpjes waar de kinderen naar ons zwaaien en “sabaidee” en “hello” roepen. Vervolgens moeten we stoppen voor een paar overstekende koeien die je van ver al hoort aankomen vanwege de grote bellen om hun nek. Wat een authenticiteit.
De laatste stop van deze trip is het Nam Xay Viewpoint. Het is een pittige klim naar boven hebben we ons laten vertellen. En dat klopte zeker. Een echt pad ligt er namelijk niet. Het is veel klimmen en klauteren dus goede sportschoenen is een vereiste. Met name de laatste 30 meter waren even slikken. Je ziet de rotsblokken steeds steiler omhooggaan en daarbovenop is het viewpoint (een vlonder gebouwd van een paar plankjes waarvan je je afvraagt hoe stevig dit is). Maar we hebben al 40 minuten afgezien dus hier omkeren is geen optie. We moeten en zullen naar de top! Eenmaal boven vergeten we heel gauw het leed van de voorafgaande anderhalf uur want het uitzicht is waanzinnig! Als extra attractie staat op de top een motor die de locals omhoog hebben getild (God mag weten hoe ze dit ding omhoog hebben gekregen). Terwijl je met de Laotiaanse vlag wappert op de motor en geniet van het uitzicht voel je je toch even machtig. Maar vooral niet achteromkijken want je bent slechts een halve meter verwijderd van een afgrond die je niet meer na kan vertellen.
We genieten een tijdje van de uitzichten en besluiten niet te laat aan de afdaling te beginnen. Want ook die is pittig. En al helemaal als je deze in het donker moet doen. Wij komen uiteindelijk om 17.45 uur beneden aan en er gaan nog steeds mensen naar boven. Ze dragen slippers en vragen of het de moeite waard is. We proberen nog te waarschuwen dat de afdaling in het donker op slippers geen pretje zal zijn, maar alsnog gaan ze ervoor. We zijn benieuwd hoe het met ze is afgelopen…
Blij dat we weer met beide benen aan de grond staan is het tijd om iets uit te zoeken voor het avondeten. We zijn het unaniem eens dat zo’n dag afgesloten moet worden met een lekkere pizza en een heerlijk koud biertje.
Dag 28: Scooteren naar Ban Pha Tang en pinstoringen in Laos
We besluiten naar een klein dorpje verder op te rijden, Ban Pha Tang. We zijn op zoek naar een iconische houten loopbrug over de brede rivier. De weg ernaartoe was weer uitdagend. Een half uur lang moet je volledige focus hebben want de gaten in de weg zijn venijnig. Je ziet ze niet aankomen en zijn soms wel 30 cm diep. Als je daar met je voorband in komt sla je sowieso over de kop. En dus zigzaggen we van de een naar de andere kant van de weg om de beste stukjes wegdek op te zoeken. Het is net een spelletje.
Als we aankomen komen we erachter de brug een tijdje geleden is weggespoeld door hoog water. Helaas. We bezoeken de lokale tempel in het dorp die wel erg mooi was! Ook heeft het dorpje een mooi uitzicht op de achtergelegen karstgebergte maar veel meer is hier ook niet te beleven. En dus rijden we op ons gemakje weer terug naar Vang Vieng. Weer een spelletje ontwijken van de gaten. De tactiek “follow the locals” werkt in dit geval aardig goed.
We lunchen met 2 goedgevulde stokbroden. De stokbroden hier zijn zo ontzettend lekker. Niet zo hard als wij ze kennen maar juist heel licht en luchtig. En dan belegd met de lekkerste ingrediënten zorgt ervoor dat je voor nog geen 3 euro een hele prima lunch hebt voor twee personen.
We moeten pinnen. Normaal geen spannende bezigheid. Je kan in Laos maximaal 2.5 miljoen Kip pinnen, wat neerkomt op ongeveer €150. Dit zorgt ervoor dat je best vaak moet pinnen. Deze keer krijgen we ineens onze pas terug maar geen geld. We proberen het nog een keer. Weer geeft de automaat een foutmelding aan en ontvangen we geen geld. Dat wordt een bezoekje brengen aan de lokale bank. Als we binnenkomen zien we al meerdere reizigers zitten. Er schijnt een probleem te zijn met MasterCard. De bedragen worden wel afgeschreven maar niet uitbetaald. We moeten een heel uitgebreid formulier invullen als bewijs voor onze bank dat we het geld niet hebben ontvangen. De medewerker verzekert ons dat we een kopie hiervan toegestuurd krijgen per mail en dit kunnen gebruiken voor onze bank. Je raadt het al. Dit formulier hebben we dus nooit ontvangen…
Dus een leer voor de volgende keer: foto’s maken van de documenten die we invullen. Want “later per e-mail ontvangen” betekent in Laos waarschijnlijk de stapel ingevulde documenten regelrecht in de papierbak donderen. En dus zijn we €300,- lichter zonder het geld te hebben. Zuinig aan doen en hopen dat morgen of overmorgen de automaten weer werken.
Dag 29: Een relaxdag met huisgestookte whiskey
Onze laatste dag in Vang Vieng is alweer aangebroken. Door andere backpackers zijn we getipt op een pinautomaat die wel werkt en dus kunnen we weer geld bemachtigen! We maken er gelijk dankbaar gebruik van en ontbijten lekker buiten de deur. Bij hetzelfde tentje als waar we gisteren hebben avond gegeten eten we nu croissantjes en vertelt de eigenaar ons van alles over zijn speciale koffie. De eigenaar is heel praatgraag en vertelt honderduit over de documentaires die hij heeft gezien en het leven in Laos. Hijzelf komt uit Singapore. Binnen een paar minuten kennen we zijn hele levensverhaal en horen we dat zijn familie hem morgen komt opzoeken voor het eerst in 20 jaar tijd.
In de middag relaxen we lekker bij het zwembad en regelen we alvast wat dingen voor Vietnam. Voor Vietnam moeten we namelijk van tevoren een visum aanvragen en de regels zijn best wel streng. Je moet precies weten bij welke grenspost je het land in wil en waar je eruit wil. En dat vraagt om een planning, iets waar we de laatste tijd niet zo goed in waren. Het gebrek aan een planning vonden we juist heerlijk. In de middag (na het harde (uitzoek)werk) trakteren we onszelf op een massage.
We besluiten voor de derde keer naar Bamboo Bistro Garden te gaan. Het is ons goed bevallen. Niet duur, gezellige setting en lekker eten. Als we binnenkomen herkent de eigenaar ons inmiddels (niet gek we waren er immers gisteren en vanochtend nog). Hij komt met een gigantische fles huisgestookte whisky aanzetten die we echt moeten proberen. Hij wil een shotje met ons drinken en we krijgen niet eerder de menukaart voor we zijn whisky proeven. Dat moet maar dan. Op zijn aanraden bestelden we de tomatensoep en die was echt heerlijk. We tafelen gezellig lang en kletsen nog met de eigenaar.
Dag 30: Chinese chaos in Laos
Tijd om uit te checken want we reizen door naar Luang Prabang. We gaan met de trein vandaag. Het station is ongeveer 10 minuten rijden vanuit Vang Vieng en dus worden we met een tuktuk heengebracht. In de verte komt een immens gebouw ineens tevoorschijn. Op een plek waar de wegen amper geasfalteerd zijn, waar de koeien nog voor je voeten lopen en elektriciteit en lopend water geen standaard zijn staat ineens een hypermodern treinstation. Allemaal gesponsord door China. Die heeft namelijk baat bij een goede treinverbinding voor de handel richting Zuidoost-Azië.
Ze zijn hier ook ontzettend streng. Onze tassen moeten door een scanner heen en al gauw moeten onze tassen open. Er mogen geen brandbare flessen in zitten zoals deo. Hij stuit al gauw op de fles haarmousse van Lisanne en met veel pijn en moeite geeft ze hem af. Omdat het spul heel slecht te verkrijgen is in Azië was ze er extra zuinig op en dat is even balen (het leven van iemand met krullen op reis is niet makkelijk).
Zo relaxt en ongedwongen als we Laos hebben leren kennen, zo gedisciplineerd moeten we hier op z’n Chinees in rijen opstellen ter hoogte van de wagon waar we moeten instappen. Het lijkt echt even alsof we niet meer in Laos zijn. De medewerkers zijn streng en schreeuwen veel. Als de trein tot stilstand komt op het perron worden we onhandig maar zo snel mogelijk de trein ingeduwd. Dit zorgt ervoor dat binnen iedereen op verkeerde plekken gaat zitten en de medewerker in de wagon bij de eerste 3 passagiers al vastloopt. Hele gezinnen zitten op verkeerde plekken en zijn niet van plan te verplaatsen. Dit zorgt voor ongemakkelijke situaties waarbij iedereen wacht in de looppaden tot de medewerker het regelt. Zijn werk is geen pretje. Het zweet staat op zijn voorhoofd en de stressvlekken schieten tevoorschijn. Als we eindelijk op onze plek kunnen zitten kijken we op ons horloge: nog maar een kwartiertje rijden. Dat uur is snel voorbijgegaan in deze Chinese chaos.
Als we aankomen gaat alles weer zo gedisciplineerd als op het treinstation in Vang Vieng. Als we het treinstation verlaten is het ook weer aansluiten in de rij voordat je in busjes wordt gezet die je vervolgens afzetten in het centrum van Luang Prabang. Al met al een bijzondere ervaring met het openbaar vervoer in Laos (in bezit van de Chinezen).
Nadat we zijn ingecheckt in ons hotel regelen we de praktische zaken zoals het huren van een scooter. In de avond spreken we af met inmiddels bekenden in deze blog, Elisa en Robert. We passeren ze in deze stad. Zij gaan morgen verder en we eten vanavond samen op de Night Market. Het is een gezellige avond waarin we impulsief besluiten om in januari samen naar de Full Moon party te gaan in Thailand. En dus leggen we het een en ander vast en is het een feit!
Dag 31: Eerste dag in Luang Prabang
De wekker staat vroeg. Om 05.00 uur om precies te zijn. Vandaag staat de Aalmoesgeving op de planning. Elke ochtend doen de monniken uit de stad een ronde waarbij ze giften krijgen van de lokale gelovigen. Die zitten op hun knieën langs de weg en offeren rijst. Ze lopen in groepjes van 10 – 20 en elk groepje is afkomstig van een andere tempel.
We komen op een plek waar veel toeristen voor de neuzen van de monniken staan de filmen en fotograferen. Hier voelen we ons niet helemaal comfortabel bij. We rijden een stukje verder een straatje in waar we de enige zijn. We gaan rustig aan de overkant zitten en laten dit vredige tafereel aan ons voorbij lopen. We zien de allerjongste monniken achteraan stiekem met elkaar spelen. Zij kunnen hun concentratie nog niet helemaal bij de offers houden maar vinden vooral elkaar heel interessant. Als dan de leider ze een schop onder hun kont geeft houden ze zich weer een paar meter gedeisd. Heel bijzonder en indrukwekkend dat dit dus iedere ochtend gebeurt. Iedere ochtend bij zonsopkomst beginnen de lokale gelovigen hun dag met offers brengen aan de monniken. Dat wij nu 1 keer zo vroeg ons bed uit moeten valt ons al zwaar, laat staan iedere dag.
Inmiddels is het kwart voor 7. Het lijkt ons een goed idee om direct door te gaan naar de beroemde watervallen. Midden op de dag kan het daar namelijk heel erg druk zijn en dus hopen we voor de menigte aan te zijn als we direct die kant op gaan. Het is bijna een uur rijden op de scooter en het is koud. IJskoud. Ingepakt in truien en broeken maar alsnog komen we totaal verkleumd aan. Maar als we dan voor de officiële openingstijden worden toegelaten in het park en ook nog eens een uur lang de watervallen voor ons zelf hebben is het de tocht in de kou helemaal waard. Van kleinere watervallen loop je langzaam omhoog tot je uiteindelijk bij de grootste uitkomt. En van deze waterval kan je niet eens zien waar hij stopt. Hij is zo ontzettend gigantisch en indrukwekkend. We zijn er stil van. Dit is een van de mooiste watervallen ter wereld en dat kunnen we alleen maar beamen. We hebben ruim 3 uur lang genoten van deze mooie plek en rijden terug richting Luang Prabang als de temperaturen weer iets normaler zijn voor onze doen.
Eenmaal in Luang Prabang is het tijd voor een verlaat ontbijt. Het is inmiddels 12 uur en we ploffen neer bij een heerlijk Frans bistrootje voor een belegde stokbrood en koffie. We zijn gesloopt door het vroege opstaan (en de hoeveelheid biertjes van de avond ervoor) en duiken in het hotel nog even het bed in voor een powernapje. In de avond trakteren we onszelf op sushi en genieten van deze sfeervolle stad als het donker wordt. Dan gaan de lampjes branden en worden de prachtige Franse gebouwen maar ook de tempels verlicht. We snappen dat deze plek op de UNESCO Werelderfgoedlijst staat. Na onze eerste 24 uur hier kunnen wij ook zeggen dat deze stad hoog op onze lijst van favoriete steden in Azië komt. Gelukkig hebben we nog even in deze heerlijke stad voor we verder door reizen naar Noord Laos.
1 Comment
Freddy
Was even deze site vergeten, want kreeg alles ook mee via facebook.
Maar dit is al een hele (foto) boekwerk, heel leuk.
Comments are Closed.