Dag 54: Op naar Hoi An
We zijn nog in Hue, maar doordat we totaal verregend zijn besluiten we na 1 dag direct door te reizen. Sinds we hier gisteren aankwamen is het geen moment droog geweest. En de weersvoorspellingen zijn ook niet veel beter…
We boeken de bus naar Hoi An bij ons hotel in Hue. Ze hebben twee opties. Een luxe VIP busje waarbij we voor de deur worden opgepikt of een andere, goedkopere variant. Vanwege de regen hebben we geen zin om nog te verplaatsen met onze backpacks en dus gaan we voor de luxe variant. Totaal een €10tje duurder, maar dat hebben we ervoor over. Zelfs nog voor de officiële vertrektijd staat het busje al klaar voor ons hotel. Dit moet helemaal goed komen.
Een aantal passagiers rijdt tot ongeveer de helft, tot Danang. Wij, samen met 2 anderen, reizen dus door naar Hoi An. Nadat we een aantal passagiers hebben gedropt en 1,5 uur onderweg zijn stopt de bus en stapt de chauffeur uit. Zonder ons te informeren neemt hij plaats in een restaurantje en gaat uitgebreid zitten lunchen. De motor van het busje draait nog en wij kijken elkaar allemaal vragend aan. Na ruim 20 minuten (hij heeft het er even van genomen) stapt hij terug de bus in en rijdt zonder ons een blik waardig te gunnen verder. Maar echt veel verder niet. Binnen 5 minuten stopt de bus weer en hij gebaart ons uit te stappen.
Wat blijkt? Deze man had geen zin om verder te rijden naar Hoi An en heeft een taxi voor ons geregeld verder. Met onze bepakking worden we dus noodgedwongen een taxi ingeduwd. Onze oorspronkelijke chauffeur weet niet hoe gauw hij weg moet komen en nu blijven we over met de taxi. Als hij alle tassen 1 voor 1 in de kofferbak propt wordt zijn blik steeds onzekerder. Hij geeft aan dat we te veel bagage hebben en dat hij ons niet kan vervoeren. We zijn te zwaar. 4 volwassen personen en een stuk of 7 rugtassen vindt hij te veel voor zijn nieuwe auto.
We worden weer uit zijn auto gezet en hij gebaart ons te wachten op de stoep. Inmiddels begint het weer te regenen en schuilen we onder een afdakje. Hij gebaart dat hij voor ons een andere taxi regelt en gaat er dan snel vandoor. We kijken elkaar aan en beginnen alle vier te lachen. Als dit goed komt… Lichtelijk verbaasd zijn we dan ook dat er binnen 10 minuten daadwerkelijk een taxibusje komt voorrijden die ons uiteindelijk netjes in Hoi An afzet.
Eenmaal aangekomen in Hoi An (een paar uur later dan gepland) is de stad volledig ondergelopen en de locals grappen dat het nu net Venetië is. De boten die normaal in de rivier liggen varen nu door de straten. Om naar het centrum te lopen moeten we tot over onze knieën door het water lopen. Het is uitkijken want je ziet niet meer waar de weg eindigt en de rivier begint. We slenteren wat rond in Hoi An en zijn op slag verliefd op de sfeer die de stad uitstraalt. Overal lampjes en lampionnetjes die de stad versieren.
Dag 55: Overal gele huisjes in Hoi An
We hebben gisteren direct besloten ons verblijf in Hoi An te verlengen. We zullen hier zo’n 6 dagen blijven en dus kunnen we heerlijk rustig aan doen. In de middag “ontbijten” we uitgebreid en dan gaan we op zoek naar een tailor. Hoi An is wereldberoemd om haar kledingmakers. Vrijwel iedere toerist komt hier met bomvolle koffers weer weg.
Robert is over twee dagen jarig en Lisanne besluit hem een maatpak cadeau te geven. Dit is trouwens het nummer 1 item wat toeristen laten maken in Hoi An. En dus gaan we een aantal tailors bij langs. We komen uit bij Bibi Tailors, een tailor die goed aangeschreven staat op verschillende websites (bedankt mam voor de tip). We hebben direct een goed gevoel bij Bibi en na de eerste pasronde van Robert is zijn pak in de maak. Ze kunnen letterlijk alles maken en dus begint het bij Lisanne ook te kriebelen. Ze wil ook graag een aantal jurkjes laten maken. Zij krijgt huiswerk mee om een paar designs uit te zoeken die ze leuk vindt en dan komen we morgen terug.
In de middag doen we een wandeltour door de stad. 2,5 uur worden we wegwijs gemaakt door het oude stadsdeel van Hoi An door een local. We bezoeken de Japanse Brug, een van de weinige overblijfselen van de Japanse tijd in Vietnam. En we maken hier kennis met onze Chinese sterrenbeelden. Wij zijn allebei Roosters (haan) en die combi samen schijnt een van de meest ongelukkige mogelijke te zijn. Gelukkig stelt onze tourguide ons gerust met het feit dat hij zelf ook zo’n slechte combi is met zijn vrouw, maar volgens hem zijn ze het gelukkigste koppel in Vietnam. Dat is weer een opluchting. Daarna bezoeken we een oude tempel en een van de oudste woonhuizen in de stad. We krijgen we een inkijkje in hoe een lokale familie hier woont.
De tourguide vertelt dat er 10 jaar geleden ongeveer 200.000 toeristen per jaar naar Hoi An kwamen. Tegenwoordig zijn dat er 6 miljoen. De groei gaat eigenlijk te snel voor de stad en een balans vinden is lastig. We merken dat het inderdaad ontzettend druk is in Hoi An, helemaal ’s avonds is het proppen geblazen in de hoofdstraat. En omdat het “oude stadscentrum” ook niet verder uitgebreid kan worden lopen er dus steeds meer mensen op hetzelfde oppervlakte. Ondanks de drukte hebben wij wel een hele goede indruk van Hoi An. Wat een heerlijk stadje. Overal waar je kijkt zie je geel. Alle huizen zijn geel en de rode lantaarntjes erbij maakt het zo gezellig, vooral in de avond!
Dag 56: Lekker kokerellen
Vroeg uit de veren want we worden om 08.00 uur opgehaald bij ons hotel voor een kookworkshop. We gaan eerst (in de stromende regen) over de markt waar de eigenaar ons uitleg geeft over de verschillende producten en ingrediënten. Hij laat zien hoe je de kwaliteit van bijvoorbeeld gamba’s kan checken en laat ons verschillende dingen proeven. Een goed begin!
Eenmaal op locatie krijgen we eerst een korte rondvaart in een basket (nog steeds in stromende regen). Deze ronde bootjes zijn tijdens de Franse tijd in Vietnam bedacht. De Fransozen gingen namelijk plots belasting heffen op boten en dus bedachten de Vietnamezen deze ronde manden. Een mand is geen boot en dus hoefden ze geen belasting te betalen. Doordat de mand rond is, vergt het een behoorlijke techniek om de boot vooruit te laten gaan en niet constant rondjes te draaien. We krijgen nog een demonstratie hoe dat voelt. Onze bestuurder zet af en we gaan als een malle op een neer en worden als een kermisattractie in de rondte geslingerd. We krijgen nog een instructie in krab vissen en Lisanne heeft zowaar direct een dikke krab aan de haak. Lichtelijk verbaasd kijkt de bestuurder van de mand als Lisanne zegt dat ze de krab weer vrij wil laten. “Bye bye crab?” zegt de instructeur vragend. “Yes! Bye crab!” zegt Lisanne.
Vervolgens beginnen we aan de cursus en we maken de lekkerste gerechten. Zo lekker hebben we in Vietnam nog niet gegeten. Zo maken we verse loempia’s, gegrilde aubergine met speciale sojasaus, Pho Bo (beef noodle soup), banana flower salade en banh xeo (crispy pancake). Het erge is dat we dit ook allemaal zelf moeten opeten. Dus al rollend verlaten we de cursus. Maar wat is dit lekker! Gelukkig krijgen we een receptenboekje mee voor thuis zodat we het nog eens kunnen proberen.
Dag 57: Robert is jarig (een dag vol eten)!
Het is niet voor het eerst dat Robert jarig is op vakantie. Zo was hij al eens op Bali jarig, in New York en in een vliegtuig. We hebben dus op mooie plekken zijn verjaardag al eens gevierd en nu kan Hoi An worden toegevoegd aan het lijstje. We hebben vandaag helemaal niks op de planning staan. En dat is heerlijk. De hele dag staat in het teken van slenteren en lekker eten. Lisanne regelt het ontbijt (taart) en de lunch. Robert heeft zelf een restaurantje uitgezocht voor het diner.
Na het verjaardagsontbijt (taart) bij de beste patissier van Hoi An is het (na een tijdje geslenterd te hebben) tijd voor lunch. We komen uit bij een tentje waar ze heerlijke stokbroodjes met parmaham verkopen. En oh wat smaakte dit toch weer goed!
Na de lunch gaan we voor de verandering weer naar Bibi om de kleding te passen. Alles past als gegoten en we zijn wederom zo onder de indruk dat we nog een aantal dingen uitzoeken. Je wordt zo hebberig van de oneindige hoeveelheid keuze aan stoffen en wat je kan laten maken. Hierna moeten we ook echt ophouden want anders moeten we straks een zeecontainer naar Nederland sturen.
In de avond eten we bij het restaurant dat Robert heeft uitgezocht. De chef heeft meegedaan aan Masterchef Vietnam en het was echt overheerlijk! We genieten van het uitzicht op de straat, de lampionnetjes, de wijn en het eten. Deze verjaardag was voor Robert weer eentje voor in de boeken.
Dag 58 & 59: Relaxen in Hoi An en op naar Saigon
De dag erna is een herhaling van alle voorgaande dagen. Lekker lunchen, een passessie bij Bibi en slenteren door de stad. Heerlijk dat we verder niets hoeven te doen. Het was een hele goede keuze om wat langer in deze stad te plannen. De sfeer in de stad is heerlijk. We hebben souveniertjes geshopt en lekker gegeten. Het was een zeer welkome pauze van de hectiek van de afgelopen weken.
De volgende dag is het alweer tijd om verder te reizen. In de ochtend slenteren we nog een laatste keer door deze sfeervolle stad en halen we onze gemaakte kleding op bij Bibi. We schrikken een beetje van de hoeveelheid. Uiteindelijk zijn het twee tassen vol geworden. Dit gaan we nooit in onze backpacks krijgen. We verlaten Hoi An dan ook met 2 tassen meer dan waarmee we aankwamen.
Om 13.30 uur nemen we de trein naar Ho Chi Minh City, ofwel Saigon. Dit wordt onze laatste stop in Vietnam. De trein doet er 20 uur over, maar de vorige keer was ons best goed bevallen. We zagen online dat de hele cabine nog leeg was, dus we hebben hoop dat we de cabine weer voor ons 2-en hebben. Dan is het helemaal een relaxte manier van reizen. Ook zijn we erachter dat we de temperatuur dus wel kunnen aanpassen in de cabine. Waar we de vorige keer bijna bevoreren aankwamen op onze bestemming hebben we deze keer de conducteur lief aangekeken of hij de airco uit wil zetten. En zo hebben we een hele goede dag en nacht in de trein en komen we de volgende ochtend om 06:30 uur aan in Saigon.
Dag 60: De Vietnam War
Het valt ons op dat de locals zelf nog Saigon zeggen en geen Ho Chi Minh City. En dus volgen wij ze daarin. Tegen 07.00 uur in de ochtend komen we aan bij het hotel om onze bagage te droppen. Omdat we best prima hebben geslapen besluiten we direct naar het War Remnants Museum te gaan.
Dit museum laat op zeer indrukwekkende wijze de oorlog tussen de VS en Vietnam zien. Het oorlogsmuseum laat met name de Amerikaanse gruweldaden zien (het blijft toch een communistisch land), doormiddel van foto’s en attributen die gebruikt zijn tijdens de Vietnam War. Het museum kent geen filter en je ziet letterlijk alles. Foto’s van slachtoffers, foto’s van soldaten met afgehakte hoofden in hun handen, kindslachtoffers en nog veel meer gruwelijke dingen. Ook het deel over Agent Orange (het chemische wapen dat werd ingezet door Amerika) is erg heftig en schokkend. De gevolgen zijn nog steeds dagelijkse kost in Vietnam en nog steeds worden verminkte kinderen geboren.
Best nog wel onder de indruk van alles wat we de afgelopen 3 uur hebben gezien is het eerst tijd voor koffie. Het valt ons op dat de sfeer in Saigon heel anders is dan in Hanoi. Hanoi is veel authentieker en sfeervoller. Saigon lijkt soms erg Amerikaans met de hoge financiële gebouwen en op iedere straathoek een Starbucks.
Na de koffie is het nog steeds geen 11.00 uur. We hebben dus nog de hele dag. De kamer is pas klaar om 14.00 uur. En dus besluiten we direct nog een activiteit af te strepen van ons to-do-list in Saigon. We boeken een tour naar de Cu Chi tunnels. Dit sluit ook direct mooi aan bij onze activiteit van vanochtend en dan kunnen we deze ook weer afvinken. De tunnels liggen 2 uur buiten Saigon en we worden om 13.00 uur opgepikt.
De Chu Chi Tunnels was het strijdtoneel van de Vietnam War. Hier hebben de Vietcong een immens netwerk van ondergrondse tunnels gebouwd. Deze tunnels werden ten tijde van de oorlog gebruikt als schuilkelders voor hele bevolkingsgroepen, als magazijn voor de voorraden, als boobytraps en om surpise-aanvallen te organiseren. De oorlog werd vanuit hier gevoerd door de guerillastrijders. De dichtbeboste jungle was natuurlijk het thuisgebied van de Vietcong soldaten. Maar de Amerikanen waren hier helemaal niet thuis. Velen hebben trauma’s overgehouden aan deze tijd door de onvoorspelbare omstandigheden in de jungle. De Vietcong bouwden verschillende vreselijke boobytraps om angst te zaaien onder de soldaten.
Wij mogen ook een kijkje nemen in de tunnels. Alhoewel ze voor de toeristen al wel een stuk breder zijn gemaakt. Ongelooflijk hoe ze hier jaren in gewoond hebben. Ook zien we alle verschillende soorten boobytraps die gebruikt werden. Zo werden er gigantische kuilen gegraven waar ze spijlen in bouwden. Als een vijand eroverheen liep viel hij in het gat en werd hij letterlijk gespietst. En dit is nog maar een van de vele boobytraps die ze bedachten. Heel erg gruwelijk. En het zal zeker geen pretje geweest zijn om hier gevochten te hebben.
Dag 61: Ho Chi Minh City verkennen
We hebben het ontbijt gemist doordat we hebben uitgeslapen. En dus gaan we naar Little Hanoi, want daar hebben ze egg coffee. Het zal waarschijnlijk de laatste keer egg coffee worden, want dit zullen we na Vietnam niet meer kunnen krijgen. We genieten van een lekker ontbijtje en het is tijd om Saigon te verkennen.
We slenteren de stad door naar en gaan van de lokale markt naar het Ho Chi Minh standbeeld. Hier worden we aangesproken door een groepje studenten. Een groepje meiden van 15 jaar oud moet een schoolopdracht doen. Ze vragen of ze ons 5 minuten mogen interviewen in het Engels, dit moeten ze opnemen en vervolgens aan hun docent laten zien. We werken graag mee natuurlijk. En uiteraard moet er een fotootje gemaakt worden.
In de avond hebben we iets heel leuks op het programma staan! We zagen door de hele stad al billboards hangen van the Chainsmokers. Zij treden vanavond op in Saigon en daar gaan we heen! Wat een optreden en wat een hysterie van de Vietnamezen. Heerlijk hoe ze zichzelf helemaal verliezen bij het zien een beroemdheid. Ze weten absoluut hoe ze een feestje moeten bouwen. Wij vonden het in ieder geval een hele gave ervaring om the Chainsmokers te zien optreden midden in Saigon! Na het optreden kijken we met een aantal Vietnamezen de halve finale van het WK. Een gezellige afsluiter van een geslaagde dag.
