Dag 19: De 762 bochten van Chiang Mai naar Pai (roadtrip!)
We worden wakker en hebben enorm veel zin in deze dag. We gaan naar Pai! Een plek die ons door zovelen is aangeraden. Om er te komen heb je twee opties: met de minivan of zelf op de scooter. De weg van Chiang Mai naar Pai is beroemd om haar uitzichten en de 762 bochten die weg telt. We horen veel horrorverhalen van overgevende mensen in de bus vanwege wagenziekte dat we besluiten zelf de weg te gaan trotseren. Per scooter.
Gisteren hebben we alles geregeld. De scooters zijn geregeld, de tassen staan klaar en we zijn goed voorbereid. Maar Thailand zou Thailand niet zijn als het niet gaat zoals gepland. Tijdens het ontbijt krijgen we een berichtje dat onze gehuurde scooters nog niet ingeleverd zijn. Deze worden pas om 16.00 uur ingeleverd. Dit is voor ons veelste laat om te vertrekken want deze weg in het donker rijden is geen optie. Dus knop om en snel iets anders proberen te regelen. We bellen een aantal scooter verhuurders maar overal zijn ze “sold out”. Uiteindelijk besluiten we de straat op te gaan en een aantal zaken bij langs te gaan. Gelukkig vinden we een shop waar ze nog 2 scooters (de laatste!) hebben staan. En dus beginnen we aan de rit va 130 km en nog 762 bochten te gaan.
Onderweg zijn er naast het fantastische uitzicht ook een aantal stops. Als we een uurtje onderweg zijn stoppen bij de Mok Fa waterval. Na een uur in de volle zon op de scooter is dit welkome verkoelende pauze. Vervolgens is het tijd voor lunch. Bij een tentje midden in het groen lunchen we met cheesecake en koffie.
Na de waterval begint de uitdaging pas echt. 50 km lang volgt haarspeldbocht na haarspeldbocht en wordt het klimmen afgewisseld met afdalen. Van bovenin de bergen naar onder door de valleien rijden. We zien palmbomen en bossen met pijnbomen (ruikt naar Kerst) elkaar afwisselen. De omgeving en rit is heel indrukwekkend maar ook intensief. Gelukkig valt het verkeer mee en hebben we vaak de weg voor onszelf. Na een rit van 6 uur en 762 bochten verder komen we aan in Pai!
We checken in bij ons hotel en krijgen een ware upgrade naar het “roze olifantenhuisje”. Een bungalow voor een gezin met een eigen terras en mega mooi uitzicht op de bergen. Wij vermaken ons hier wel de komende dagen! Elisa en Robert, die we in Bangkok hebben ontmoet, liggen aan het zwembad en verwelkomen ons in het hotel. Heel toevallig slapen we in hetzelfde hotel. We besluiten ’s avonds te gaan eten op de Night Market, waar zij ons al hun favorieten kunnen aanwijzen omdat zij er al een paar dagen zijn. Hierna sluiten we de avond af met gezellig een paar biertjes en spelletjes. We leren het spel “Presidenten” en Boonanza en doen nog een potje Beverbende. Gezellig!
Dag 20: Chillen in de rijstvelden en puppy’s
We hebben een relaxt dagje voor de boeg. We rijden naar de Bamboo Bridge een brug die gebouwd is door de locals door een rijstveld heen zodat de monniken gemakkelijk dagelijks naar de tempels kunnen (hebben wij ons laten vertellen). We chillen wat in een hangmat met uitzicht over de groene velden en genieten van een fried rice en ice tea. Hierna wagen we ons ook over de brug en het is bizar wat ze enkel met bamboe hebben kunnen maken. Het voelt soms niet heel stabiel, maar een plaatje is het wel!
Op de terugweg springt Lisanne zowat van de scooter af want ze heeft puppy’s gespot. Een heel nest met kleintjes komt op ons afstormen zo gauw wij zijn afgestapt. Ze zijn wel gewend aan mensen want de aandacht vinden ze heel gezellig. Na veelste lang geknuffeld te hebben met deze kleintjes (en wat missen we Bowie op dit moment even heel veel) is het tijd om te gaan eten. We besluiten weer met Robert en Elisa naar de Night Market te gaan waar we ons weer vol eten met falafel, loempia’s, samosa’s en donuts. We hebben al veel Night Markets gezien maar deze in Pai is toch wel even heel anders. Waar de Night Markets in andere plekken veel bestaan uit local food waar het even zoeken is naar een plausibel tentje lijkt het alsof je hier op een food festival in Nederland terecht bent gekomen. Alle hippe dingen zien we voorbijkomen. De avond wordt weer afgesloten met spelletjes.
Dag 21: Pai Canyons en een Thaise massage
We kregen de tip om de Pai Canyons te bezoeken. Dit was ongeveer 10 minuten vanaf het hotel, dus we gingen ervoor! We kregen al wel de waarschuwing dat dit niet weggelegd is voor mensen met hoogtevrees. Nadat we aankomen zien we direct waarom. Je loopt namelijk over paden van nog geen halve meter breed terwijl je naast je een gigantische afgrond ziet. Dit was in Nederland in geen enkel geval door de veiligheidsinspectie gekomen. Met klamme handjes lopen we over de richels. Het uitzicht is in ieder geval fantastisch!
Na de Canyons is het tijd voor lunch. En dat is nog best lastig. In Pai zitten zoveel leuke, hippe tentjes dat het moeilijk kiezen is. Uiteindelijk komen we uit bij Time cafe & bistro. Lisanne geniet van heerlijk brioche brood met zalm, avocado en gepocheerde eieren. Robert gaat voor de getoaste baguette met spinazie, kip en champignons.
In de middag chillen we nog even aan het zwembad en besluiten we onszelf te trakteren (of pijnigen we onszelf?) op een Thaise massage. Het zijn onze laatste dagen voorlopig in Thailand en we kunnen natuurlijk niet vertrekken zonder een Thaise massage te hebben gedaan. En dit is niet zo relaxt als het klinkt. Van oudsher wordt het als geneesmiddel gebruikt om disbalans in je lichaam op te lossen. We worden in pyjamaatjes gehesen en een uur lang wurmt de masseuse ons in de meest ongemakkelijke posities. Armen en bennen worden nog net niet uit ons lichaam getrokken. Ellenbogen, knieën en zelfs voeten van de masseuse worden gebruikt om de spieren te masseren. Af en toe kraakt er iets waarvan je je afvraagt of dit goedkomt. Echt prettig is het niet, maar na een uur voelt ons lichaam als herboren. Hierna struinen we over de Night Market en eten ons vol met falafel, wraps, gestoomde aardappel, gyoza’s en wafels.
Dag 22: De kookcursus (eindelijk!)
Onze laatste dag in Pai! En dat vinden we oprecht jammer. Zo’n relaxte sfeer als hier hebben we nog niet gezien onderweg. Het eten, de markt, de natuur en de mensen maken dit een heerlijke plek. Op deze laatste dag gaan we eindelijk iets doen wat we al heel lang graag wilden. We gaan een kookcursus doen! We waren de enige twee en dus hadden we een privé workshop. Superleuk om uitleg te krijgen over alle ingrediënten en de geheime trucjes van de Thaise keuken. We kiezen beide 3 gerechten. Robert gaat voor loempia’s, fried rice en groene curry. Lisanne kiest Tom Kha Gai (een Thaise kip in kokossoep), Khao Soi (een gele curry en ons lievelingseten in Thailand) en de welbekende Pad Thai.
Na 3 uur intensief koken en heel veel eten besluiten we de dag af te sluiten met een biertje in de hoofdstraat van Pai. We zitten aan een tafel aan de hoofstraat en zien zo de verscheidenheid aan mensen voorbijkomen. Pai staat bekend als hét hippiedorp van Thailand en mensen met yogabroeken, dreadlocks tot aan de grond, mensen zonder schoenen of slippers, hippies op een fiets en dronken jeugd zien we voorbijgaan. Heerlijk mensen kijken.
Dag 23: Een helse reis naar de grens
We maken ons klaar voor een reis die minimaal de komende 24 uur zal gaan duren. Van Pai naar Chiang Mai op de scooter (weer die 762 bochten trotseren), daarna met de nachtbus van Chiang Mai naar de grens van Thailand om vervolgens deze over te steken naar Laos.
Maar eerst die 762 bochten nog. Onderweg zien we dat op verschillende plekken het asfalt echt heel erg slecht is. Op sommige delen mist de vangrail en is letterlijk een hap uit de weg gevallen. Je kijkt grote gaten naar beneden. Alleen een paar oranje pionnetjes die je erop proberen te wijzen dat je niet zomaar dit gat in rijdt. Goed opletten dus!
De rit gaat verder soepel en na een uurtje stoppen we bij My Mom Café. We zijn de eerste gasten en schijnbaar is ze blij dat we er zijn want ze vliegt ons nog net niet om de nek. Ook zit ze binnen een seconde achter haar piano waar ze ons een heus concert van The Beatles geeft. We geven haar na het nummer een applaus, maar zelf applaudisseert ze nog veel harder. Gezellige tante. Midden in het restaurant ligt een jongen te slapen met oordoppen in en oogmasker op. Deze wordt gewerkt want er zijn gasten. Hopatee aan het werk! De eigenaresse schudt nog meer nummers uit haar mouw en we krijgen haar hele repertoire van The Beatles en Queen te horen. Een prima onderbreking van onze rit. We lunchen beide met fried rice en vervolgen onze weg verder.
Het is half 4 als we in Chiang Mai onze scooters weer hebben ingeleverd en de tassen weer hebben opgehaald. Om 20.30 uur vertrekt onze bus naar de Thaise grens vanaf een station buiten Chiang Mai. Hier zit een groot overdekt winkelcentrum bij dus we besluiten daar heerlijk in de airco bij te komen van de scootertocht en hebben alle tijd om onze tassen weer te organiseren en onze administratie bij te werken.
Als we eenmaal in de bus zitten en om ons heen kijken vragen we ons af of dit wel zo’n goed idee was. We zitten tussen enkel locals en er is zelfs iemand die z’n scooter mee in de bus heeft genomen. De staat van de bus (hygiëne) was ook niet bepaald om over naar huis te schrijven. Dus dat wordt 12 uur lang nergens aan komen en hopen op een beetje slaap. Maar die hoop verdwijnt heel gauw op het moment dat we de stad uit zijn. Het gebied wordt al snel bergachtig.
Berg op, berg af, haarspeldbochten, getoeter. De chauffeur wil op tijd naar huis of doet mee met een of andere F1 wedstrijd. Als je ook maar een seconde je ogen dichtdoet is het net alsof je in een achtbaan zit. Constant word je van links naar rechts geslingerd in je stoel. Er worden inhaalmanoeuvres gedaan waarbij we kleine schietgebedjes doen dat dit goed komt. In een bocht, bergopwaarts, pikkedonker midden in de nacht.
Wij zitten helemaal voorin. Voor ons zit een soort vensterbankje waar we wat eten en flesjes water hebben liggen. De jongen naast ons ligt te slapen en ineens ziet Lisanne een hele grote muis (of rat?) OVER deze jongen heen lopen, zo over het vensterbankje voor ons en schiet vervolgens bij Lisanne haar voeten langs. Weg is ie. Lisanne gilt de bus bij elkaar. En Robert krijgt een helder moment. Hij voelde eerder namelijk al iets bij zijn voeten. Dit kon niet van iemand anders zijn, want daar was de afstand te groot voor. Dit moet dus deze muis (of rat?) zijn geweest. De rest van de rit hebben we uiteraard geen oog meer dicht gedaan.
Dag 24: We zijn in Laos!!
Blij dat we levend en wel de Thaise grens hebben bereikt. Nouja levend? We voelen ons allerminst levend na zo’n helse busrit. Maar de opluchting dat we de bus uit kunnen is groter dan de vermoeidheid. Het is 07.45 uur en we zijn aangekomen in Nong Khai, een stadje aan de grens met Laos. We gaan per Tuktuk verder richting de grens. Hier krijgen we een uitreisstempel en worden we in bussen over de Friendship Bridge vervoerd. Een paar KM rijd je in niemandsland. Links van de rivier is Laos, rechts is Thailand. Bij de immigratie in Laos merken we dat mensen hier echt slechter Engels spreken dan in Thailand. We hadden nog geen Laotiaanse Kip (geen echte kip maar dit is de lokale valuta ;)) en er was geen pinautomaat bij de grens. Er werd dus even €15 p.p. boven op de €35 p.p. voor het visum gerekend omdat we in Thaise bath betaalden.
Na goedkeuring van ons visum gaan we met een truck naar ons hotel in Vientiane. Het is dan ongeveer 09.30 uur. Onze kamer is nog niet gereed dus we besluiten te wachten. We zijn allebei volledig gesloopt en willen eigenlijk zo snel mogelijk een paar uurtjes slapen. Ons wachten wordt beloond want ze besluiten dat ze een andere kamer beschikbaar hebben waar we direct in mogen. We ploffen neer op bed en zo gauw ons hoofd het kussen raakt zijn we vertrokken. We halen wat slaap in tot we wakker worden van onze rammelende magen.
We hebben honger dus tijd voor lunch! Vientiane is de hoofdstad van Laos en was ooit een Franse kolonie. We zien zoveel leuke sfeervolle Franse bistro’s, bakkerijtjes en cafés. Het is niet moeilijk om een plek te vinden waar we heerlijk belegde stokbroden kunnen eten. Onze eerste indruk van Laos is heel erg goed. Ondanks dat de mensen niet veel Engels spreken zijn ze wel heel behulpzaam en toegankelijk. Ook hebben we het gevoel dat het leven hier in een lager tempo gaat dan Thailand. Het is hier veel relaxter en minder hectisch. Wij denken dat we Laos wel leuk gaan vinden!
Dag 25: Vientiane, klein Parijs in Laos?
We besluiten een wandeltour door de stad te doen. De afgelopen week hebben we namelijk veel per scooter afgelegd dus een wandeling is stiekem wel weer goed voor ons. We lopen langs de That Dam, het ziet er niet heel bijzonder uit maar is voor de locals een hele belangrijke plek. Deze (nu) grijze stoepa was ooit volledig bedenkt met goud. Volgens de legende wordt deze stoepa bewoond door een zevenkoppige Naga en deze beschermt de inwoners tegen alles wat slecht is. Misschien helpt hij ons ook wel dus een bezoekje kan nooit kwaad.
Vervolgens lopen we door naar de Patuxai, dit betekent letterlijk boog van de overwinning (patu = boog en xai = victorie). De boog is gebouwd als oorlogsmonument om de slachtoffers van de tweede wereldoorlog en de oorlog voor de onafhankelijkheid tegen Frankrijk te herdenken. Heel bijzonder dat ze wel een Frans design hebben uitgezocht. Want deze Patuxai is bijna letterlijk een kopie van de Arc de Triomf.
De volgende stop is een van de nationale symbolen van Laos, de Pha That Luang. Deze tempel is onder andere te vinden op een van de biljetten. Die van 5000 kip. Dit is omgerekend maar €0,30 dus hij is niet heel veel waard. Maar alsnog erg mooi!
De volgende tempel op ons lijstje is de Wat Si Saket, de oudste van de stad. Dit is de enige tempel die de plunderingen van de Thai heeft overleefd. Dat komt waarschijnlijk doordat deze tempel in Thaise stijl is gebouwd (lijkt erg op de tempels in Bangkok) en dat de soldaten hierdoor bang waren voor slechte Karma als ze deze plek zouden verwoesten. Overal waar je kijkt staan Boeddha beeldjes. In totaal 6680 beelden (groot en klein). Niet geteld deze keer trouwens.
In de avond zoeken we de night market om te gaan eten. Onderweg komen we echter langs een Indiaas tentje en we probeerden nog dapper voorbij te lopen. Toen we aan het einde van de straat waren keken we elkaar aan en besloten we om te draaien en lekker Indiaas te gaan eten. Altijd lekker! Met 21 km op onze stappenteller en nog ruim €20 onder ons dagbudget was vandaag weer een goede dag.
Morgen reizen we verder Laos in. We horen van iedereen dat het na Vientiane alleen maar beter wordt, dus we kunnen niet wachten om Laos verder te gaan ontdekken!